“Geleceğin arkeolojisi” fikrinden esinlenerek, tam olarak mekanın hafızasından ortaya çıkan Lina Ghotmeh Architecture tasarımı Hermès Workshops kemerlerin ritmiyle yapı kabuğunu boylu boyunca dolaşırken oluşturduğu mekanlarda insanlarla inşa aletlerinin arasındaki ilişkiye tanıklık ediyor.

Hermès Workshop, Hermès’in zanaat tarihi ve değerlerini, başlangıç ve bitiş noktalarına alan bir yansıma olarak oluşturulmuş. Bir çizgi çizmeye başlamadan önce, fikri kazılar yapılarak, proje alanının tarihini yerel kaynaklara başvurarak araştırıp, Normandy’nin nemli, killi ve şekillendirilmeye hazır olan zemininde çevrenin parçalarını anlayarak tasarım sürecine devam edilmiş. Zanaat işi tuğlalarla inşa edilen yapı, elin yapma gücünü tasvir ediyor.

Alana birkaç kilometre mesafede bulunan yerel toprak rezervinden çıkan topraktan üretilen 500.000 adet tuğlayla mekan strüktüre ediliyor, dayanım ve hafifliği vurguluyor. Uzman duvar ustaları ve yardımcılarının dikkatlice yaptığı dizimle, yapma bilgisinin geliştirilmesine, yapıyla yoğun ve duygusal bir ilişkinin yeniden kurulmasına olanak sağlanıyor. Strüktürel, ince ve akuple bu tuğlalar, yapının kabuğu boyunca açıklıktan açıklığa koşarcasına dokuz metre uzunluğunda aralıklarla dikkatlice bestelenerek kusursuz kare şeklindeki fabrika planını karşılıklı olarak çiziyor. “Geleceğin arkeolojisi” fikrinden esinlenerek, tam olarak mekanın hafızasından ortaya çıkan Hermès Workshop, Magdelian kalıntılarının kalbinde, insanlarla inşa aletlerinin arasındaki ilişkiye tanıklık ediyor. Alanın kazılmış zemini sayesinde mimari ve kompleks peyzajın çizgilerinin arasına zamanı çizerek doğayı içerisine davet ediyor. Bu çizgiler ziyaretçilerini açık avlu tarafından sarılmış girişe doğru yönlendiriyor. Meşe ağacının bulunduğu ve mekanı merkezileştirdiği alan iç avluya doğru yönelim sağlıyor. Ahşap kirişlerin uzandığı üst örtü altında bir buluşma noktası, zanaatkarlar arasındaki diyalog için bir toplanma mekanı tanımlıyor. Burada mekan, görkemli bir şekilde sanatçı Emmanuel Saulnier’in sanat eseriyle giydirilmiş, “plaza” içerisinde asılı olan, büyük iğnelerin birbirine geçmesiyle oluşturulan sanat eseri, tıpkı kemerlerin bu yapıyı çevreleyişinde olduğu gibi, dörtnala koşan atların izini sürüyor. Çeşitli atölye alanlarının geniş hacimleri ışık banyosu altındayken renklerle başa çıkan zanaatkarların “iş üstündeki el hareketleri”ne bir yankı oluyor. Deri, toprak, tuğla ve ahşap üzerinden yapı doğayla sinerji içerisinde var oluyor.

Biyoklimatik terimini,  Lina Ghotmeh Architecture “doğanın bize sunduklarını alırken daha fazlasını talep etmemek” olarak yorumluyor. Yapının enerji kaynaklarında yenilenebilir enerji teknolojileri kullanılırken aynı zamanda düşük karbon ayak izine sahip olması sağlanıyor. E4C2 pozitif  yapı, her zaman disipliner dayanışma ve azimle “daha iyisi”nin üretilmesinin mümkün olduğunu kanıtlıyor.