EAA-Emre Arolat Architecture, Orta Doğu Teknik Üniversitesi yerleşkesi içinde yer alan ODTÜ Araştırma Parkı’nı, kurumun araştırma ve uygulama birimlerinin etkinliklerini geliştirmek amacıyla, ODTÜ yerleşkesinin ilk aşamasında inşa edilen yapıların bütününe hakim olan ilksellikten türetilen bir mimari dille kurgulamış.

ODTÜ Araştırma Parkı, Türkiye’nin köklü ve uluslararası alandaki en etkin kurumlarından olan Orta Doğu Teknik Üniversitesi yerleşkesi içinde, üniversitenin bünyesinde bulunan araştırma ve uygulama birimlerinin etkinliklerini nitelikli bir şekilde sürdürebilmeleri, merkez altyapılarının daha fazla araştırmacı tarafından kullanılır hale getirilmesi, disiplinler arası projelerin geliştirilmesi ve kurumun yürüttüğü araştırma etkinliklerinin sanayi ve topluma katkısının artırılabilmesi amacı ile inşa edildi. Bu çerçevede, farklı nitelikteki laboratuvar ve temiz oda gibi özelleşmiş mekanların ortak kullanılmasıyla birlikte üniversite araştırma kaynaklarının da daha verimli ve etkin hale getirilebilmesi öngörüldü.

Yapının mekansal kurgusuna yönelik olarak yapılan kapsamlı araştırma ve planlama sürecine kurum içindeki çeşitli merkezler de katıldı ve tasarım bu çalışmalarda elde edilen ayrıntılı bilgiler doğrultusunda tamamlandı. Yaklaşık 28.000 m² kapalı alana sahip yapı içinde laboratuvarlar ve araştırma alanları, konferans ve toplantı salonları, seminer odaları, sergi alanları, araştırma ofisleri ve sosyal alanlar yer aldı. Araştırma Parkı, ilk etapta taşınması planlanan merkezlerin yanı sıra yeni araştırma kümeleri ve merkezler için de mekansal destek verebilecek şekilde planlandı.

Araştırma Parkı yapısının mimari dili ODTÜ yerleşkesinin ilk aşamasında inşa edilen yapıların bütününe hakim olan bir tür ilksellikten türetildi. Bu çerçevede oluşturulan ve çıplak beton ile doğal ahşaptan oluşan malzeme paletinin yanında olabildiğince sade ve net bir taşıyıcı sistem tasarlandı. Yapının kimi bölümlerinde bu sistemin boşaltılması vasıtasıyla yaratılan akışkanlık ve tansiyonun yardımı ile mekânsal olarak sürprizli perspektifler oluşturdu. Tıpkı yerleşkenin birinci dönem yapılarında olduğu gibi, iç ve dış alanlar arasında nitelikli bir süreklilik sağlanması ve bu çerçevede üretilen bir yaya aksının ana yerleşkenin de omurgası olan alleye bağlanması hedeflendi.