Toplumsal yaşamın çok katmanlı ilişki ağlarının temel unsuru “kent mekanları” “insan ve mekan ilişkisi” bağlamında, toplumun hem somut hem de soyut hafızasını oluşturur. Bu hafıza, sahip olma, kullanma, kapatma, kapanma, kuşatma, kapsama, sınır çizme şeklinde kodlanır. Karşıtlıkları içinde barındıran, mevcut olanın doğruluğunu sorgulatan, yerleştirilebilir olsa da tüm alanların dışında, ötekileşmiş, somut ve zamansal katmanlara sahip heterotopyalar ise kentlerin içinde “bir aradalık” ve aynı zamanda bağımsız bir “öteki” mekan yaratırlar. İstanbul’daki sosyolojik, kültürel, ekonomik, toplumsal ve mekansal dönüşümlerin bir aradalığı, zamansal katmanları, katmanların çokluğu ve çatışmaları bu bağlamda İstanbul’un kent mekanındaki sınırları ve surlarını birer heterotopik mekan olarak tanımlayabilmemize olanak sağlar. 4. Uluslararası İstanbul Trienali, İstanbul’un heterotopik mekanları olarak sınırlarını ve surlarını, bilinen kullanım biçimlerinden farklılaştırarak esneyen, düşünce üreten, ikili karşıtlıkların çözüldüğü ve çok sayıda anlama açıldığı bir üçüncü mekan olarak kartezyen bağlarından sıyırıyor.