URBANJOBS tarafından tasarlanan Zula, planlı, denetimli, estetik ve işlevsel kaygılar taşıyan fakat bu kaygılarla tasarımda aşırılığa gitmeyen bir anlayışı yansıtıyor.

Murat Dede

Sesi tok; ne bağırıyor, ne susuyor. Konuşması gerektiğini düşündüğü kadar konuşuyor. Ne görünür, ne görünmez. Kişilikli, dingin, düşünülmüş.

Mekansal arayışın en yalın hallerinin arandığı Zula, Türkiye’deki restoran kültürünün en doğal ifadelerinden birini sunmayı çabalıyor. Burası bir restoran da olabilir, bir mağaza da. İçeride sunulan tek tip yemek ise, mekanın vermesi gerektiğinden “daha fazlasını” vermesine gerek olmadığı fikrinin bir sentezi.

Gereksizliklerden tamamen arındırılmış, olsun diye oldurulmayan, dolsun diye doldurulmayan bir hacim. Salt işlevler; pişirme, servis etme, yıkama, yeme. Bunlara ayrılmış net alanlar, düşünülmüş boşluklar. Sağlamlık, işlev, güzellik ve duygu olarak tanımladığımız dört önemli mekansal öğenin hafifçe ve titizlikle uygulandığı iyi bir örneği teşkil eden bu projedeki ileri yalınlık, aslında “Instagram mimarlığı”nın aradığının tam tersi bir çizgiyi işaret ediyor. Kendini var etme çabası içerisinde ne susuyor, ne bağırıyor. Gözün görmek istediğinden fazlasını verme gayesi yok. Net formlar, yalın ritimler, iddiadan ve kaostan uzak, gören gözlerin ve duyan kulakların anladığı kadar.

Adının sonuna ne sattığına dair bir şey ekleme ihtiyacı duymayan Zula markasının üçüncü lokasyonu, yalın ve steril tasarımı ile Türkiye’de örneği pek sık rastlanmayan bir çizgiye oturuyor. Kendine özel tasarlanan yemek sandalyesi ve bar sandalyesi ile bu yalın tavrın içine görünür olan öğeler eklemeye çalışırken, masaların üzerine odaklanan aydınlatma ile neye vurgu yapılması gerektiğini anlatıyor, neleri görmemizi istiyorsa onları gösteriyor.