SoBA tasarımıyla Bloom Box, göl kıyısındaki unutulmuş bir alanı yeniden hayata geçirerek; geçirgen ara mekanları üzerinden kullanıcı, doğa ve kentsel akış arasında yaşayan, esnek ve davetkar bir kamusal durak oluşturuyor.

Bloom Box, Huqiao Kunshan’daki göl kıyısı platformunda, eskimiş ve uzun süredir kullanılmayan bir gölgelik yapısının yerine, hafif ve esnek bir müdahale ile tasarlanmış. Tasarımın amacı, bu göz ardı edilen alanı yeniden canlandırmak ve insanların durmak, beklemek ve vakit geçirmek isteyeceği “yaşayan” bir durak oluşturmak olarak aktarılıyor. Tasarımda, erken modernizmin “makine” yaklaşımı yerine; zaman, hava koşulları ve kullanıcı eylemlerine yanıt veren insan ve doğa odaklı bir mimari hedeflenmiş.

Tasarlanan yapının kutu formundaki hacminin kayarak, katlanarak ve yukarı açılarak çalışan hareketli cephe elemanları, yapı kullanımdaysa tamamen açılarak kentliye davetkar bir karakter sunarken, kullanım dışı kaldığında ise kompakt bir hacme geri dönüyor. Bu hareket, yapıyı kentsel ritmin bir parçası haline getiriyor. Katlanır kapılar, kayar paneller ve yarı geçirgen malzemelerle iç dış ilişkisi bulanıklaştırılmış böylece bir dizi “ara mekan” kurgulanmış. Bu alanlar gölge, geçirgenlik ve esneklik sağlayarak yapının farklı kullanım senaryolarına uyumunu artırmış.

Hafif çelik taşıyıcı sistem, alüminyum paneller ve bambu yüzeylerden oluşan strüktür, mevcut platforma minimum müdahaleyle yerleştirilmiş. “Sabit iskelet ve dinamik kabuk” stratejisi, yapının farklı ışık koşulları, mevsim ve işletme senaryolarına sürekli adapte olmasını sağlarken uzun ömürlü ve sürdürülebilir bir mekansal çerçeve ortaya çıkarıyor. Bloom Box, yalnızca bir kahve ve çiçek satış birimi değil; yürüyüş sırasında karşılaşılan sıcak bir içecek deneyimi, su kenarında ebeveynler için bir oturma durağı, hafta sonu çiçek pazarının başlangıç noktası ya da küçük buluşmalar için samimi bir köşe oluyor.

Belirli bir programa sıkışmayan bu belirsizlik, kullanıcıların mekanı özgürce yeniden tanımlamasına imkan tanıyor. Kullanıcı, mekan, doğa ve topluluk arasındaki ilişkileri sürekli olarak örmeyi amaçlayan tasarım, gündelik akış içinde hatırlanabilir, nefes alan bir kentsel durak haline geliyor.