And Studio tarafından tasarlanan Thangka Sanat Müzesi, ışığın mimari bir unsur olarak ele alınmasıyla yaratılan atmosferler ile bölgenin inanç pratiklerine; ilham aldığı yerel mimari örnekler üzerinden Tibet mimarisinin özgün tektonik karakterine referans veriyor.

“Thangka”, Tibet Budizminin boyalı bir temsili, Vajrayana Budizminin ruhani yolunu anlamak ve gerçekleştirmek için bir “araç” olarak tanımlanıyor. Tibet Roma’sı Lhasa, Himalaya sıradağları tarafından çevreleniyor. Görkemli olduğu kadar kırılgan da olan bu ortamda bir proje inşa etmek, çevredeki dağların kayalarından bir “mücevher” yontmaya benzetiliyor. Program, tek bir bina kütlesi olarak değil, Tibet mimarisine özgü eğimli duvarlarıyla Potala Sarayı’nı anımsatan birkaç hacim olarak düzenlenmiş. Dekoratif unsurlar için ahşap, altın varak ve Budist dinine özgü tüm renkler (“Tibet mavisi”, sarı ve kırmızı) projenin gramerini oluşturuyor. Manastırlarda bulunan geleneksel ipek fenerler olan “gompa”, sergi alanının dekoru için ilham kaynağı olmuş.

Doğal ışığın mimari bir bileşen olarak kullanılması, iç mekanların tasarımına yön vermiş. Tepeden gelen ışık, klostralar ve çatlaklar bazen sergi odalarının duvarlarını ve çatılarını deliyor. Yerel kültürün canlı bir manifestosu gibi, Tibet kültürünü ve Budist dininin temellerini somutlaştıran ve yeniden yorumlayan proje, keşişler tarafından yapılan ruhani yolculuğu yansıtacak şekilde tasarlanmış. Akıllıca bir hacim oyunu, ziyaretçilerin Tibet dağ haclarının aşamalarını anımsatan farklı seviyelere ve bakış açılarına ulaşmalarını sağlıyor. Tırmanış, yüksek terasta ve Sho Dun festivali sırasında yılda iki kez kuleye takılan yaklaşık 15 metre uzunluğundaki görkemli bir Thangka’nın sergilenmesiyle sonuçlanıyor. Proje, yerel kaynakları kullanarak ve yerel yapı uygulamalarından en iyi şekilde yararlanarak ilhamını hizmet ettiği toplumdan alıyor. Doğayı tahrip ettiği için artık yasak olan taş ocağı kazısından kaçınmak için binanın taşıyıcısı betondan yapılmış. Ayrıca sergi alanlarının ve lobinin zeminleri için kadim ve yerel bir teknik olan sıkıştırılmış toprak kullanılmış. Mimarların talebi üzerine, projenin daha spesifik unsurlarından bazılarını tasarlamaları için Tibetli sanatçılar ile iş birliği yapılmış.