Derleyen: Ebru Şevli, Mimar,
Pınar Doğa Çelebi, Mimar

Her gün geçtiğimiz sokaklarda, deneyimlediğimiz mekanlarda, ziyaret ettiğimiz şehirlerde yapılı çevreyi oluşturan kalıcı yapılar, o yere dair hafızamızın kurucu taşlarını oluşturuyor. Ancak bu kalıcı ve uzun ömürlü yapılar kadar kent içerisinde bir görünüp bir kaybolan, kalıcılık vaadi taşımayan ve tam da bu yüzden daha özgür mekansal deneyimler sunma fırsatı barındıran “efemeral” yani, “kısa ömürlü, gelip geçici” mimarlık, topluluklara bir karşılaşma mekanı, deneyim zemini ve sınırsız tasarım ihtimali sunuyor. Malzeme seçimlerinde, üretim süreçlerinde ve tasarım dilinde deneyselliği mümkün kılan, kalıcı olmak için gereken bazı sınırlandırmalardan azade olan bu mimarlık biçimi, adeta bir kentsel laboratuvar gibi bize bir arada olmanın ve mekanı algılamanın farklı yollarını üretiyor.

Gündelik hayat içerisinde, farkına varmadan önünden geçip gittiğimiz caddeleri, meydanları, kültürel alanları bir süreliğine başkalaştıran, kent hayatına heyecan ve renk katan, birbirimizle olan iletişimimizde katalizör olarak davranma potansiyeline sahip özgür ve göçebe yapılar ile yeni teknolojiler için prototipler oluşturmak da mümkün hale geliyor.

Ölçeği ve doğası bakımından kullanıcılarının hem üretim sürecinde, hem kullanım esnasında değişim ve müdahalelerine daha açık durumda olan bu strüktürler, fiziksel ömürleri kısa olsa bile yarattıkları deneyimin canlılığı ve farklılığı ile kentlilerin anılarında daha kalıcı bir konumda yer alabiliyor. Dünyanın farklı kentlerinde kamusal hayata renk katmak ve topluluk etkileşimini canlandırmak için tasarlanmış geçici yapılardan oluşan “efemeral mimarlık” örneklerini bir araya getirdik.