İranlı mimarlık ofisi Daaz’ın Seyedbar-Jadgal Köyü’nde tasarladığı İlkokul, sürdürülebilir kalkınmayı teşvik eden katılımcı bir anlayışla inşa edilmiş.

Yapı, Seyedbar-Jadgal Köyü halkının birkaç yıldır okul inşaatı alanında iş yapan Iran-e-Man adlı sivil toplum kuruluşundan köylerinde bir okul inşa etmelerini rica etmeleri ve böylece kuruluşun bu yönde yaptığı açık çağrı ile başlamış. Sonuç olarak, mimari tasarım ekibi ve proje yöneticileri gönüllü olarak yapım sürecini ve denetimini üstlenmiş.

Başlangıçta ekip birkaç ay boyunca köyde ve bölgede mimari ve sosyal çalışmalar yürütmüş. Katılımcı bir anlayışla, köylerin ve yerli halkların ihtiyaçları eksiklikleri, potansiyelleri ve kapasiteleri saptayıp  öncelikler belirlenmiş.

Projenin sınırlı bir bütçeye sahip olduğu ve bağışlarla inşa edileceği göz önünde bulundurularak, “yap ve bağışla” senaryosu yerine sürdürülebilir kalkınmayı teşvik edecek, aynı zamanda sosyal, ekonomik ve kültürel altyapılar üretecek katılım odaklı bir yöntem tercih edilmiş. Sonuç olarak köyün kalkınma merkezi olma fikriyle tasarlanan okul, çocuklar için bir eğitim yeri olmanın yanı sıra köydeki diğer herkes için de bir buluşma ve öğrenme noktası olmuş.

470 m²’lik bir alanda, birbirine eklenebilen dört ilköğretim sınıfı, bir kütüphane, konferans salonu, atölye ve sınav salonu olarak çalışabilen çok amaçlı salon ve oyun alanlarından oluşan okul, aynı zamanda bir halk eğitim merkezi. 

EPS yalıtım kalıplı donatılı beton taşıyıcı duvar sistemi ile inşa edilen yapı, tasarımın eğrisel formları sayesinde kolonsuz inşa edilebilmiş. Çimento ve yerel topraktan oluşan kaplama tabakası, sel ve yağmur nedeniyle oluşabilecek paslanmaları önleyip çevredeki renk ve dokularla uyum sağlıyor. Bu malzeme ayrıca yıkılma veya çatlama hallerinde köylüler tarafından kolayca onarılabilecek nitelikte.

Okul bahçesinin dairesel formu ve sınıfların düzenlenişi, hiyerarşik sistemden bağımsız, “birlikte öğrenme” odaklı bir anlayışla tasarlanmış. Mekansal düzen, sınıflar arasında hava sirkülasyonu sağlayıp grup çalışması ve açık hava etkinlikleri için küçük ikincil bahçeler ve merkezde bir ana bahçe oluşturmuş. 

Geleneksel olarak koruyucu ve ayırıcı olarak bilinen duvar kavramı bu projede, okulun nispeten düz ve geniş bir alanın ortasındaki benzersiz konumu sayesinde geçirgen, davetkar ve eğlenceli bir kabuk olarak işlenmiş. 

Okul tasarlanırken eğitim diyalektik, karşılıklı, katılım odaklı bir kavram olarak ele alınmış. Böylece yaratıcılığın, özgürlüğün ve eleştirel düşüncenin beslenebildiği bir için ortam yaratmak hedeflenmiş.

 Geleneksel olarak tiranlığın egemen olduğu bir toplumda özgür irade ve zorlama arasındaki sınırın (Duvar) politik ve sosyal kavramına meydan okuyan okulun mahallenin merkezi olarak inşa edilmesine başlangıçta karşı çıkan tarafların üstesinden gelmiş olan proje, demokrasiye geçişin arandığı bir dönemde mimarlığın toplumsal tesirinin bir uygulaması olma niteliğini taşıyor.