RSAA/Büro Ziyu Zhuang tasarımı HERmit Space, sanatın günlük yaşamın ötesindeki gerçek önemi ve değeri konusunda daha derin bir takdiri teşvik ederek köklerini topluma bağlayan bir çağdaş sanat alanı sunuyor.

HERmit Space, Pekin’in çekirdek bölgesindeki üst düzey bir topluluğun merkez parkında yer alıyor. Orijinal alan birbirinden bağımsız üç avludan oluşuyormuş. BUZZ, alanın benzersiz değerini korurken, sanat alanına yeni bir deneyimsel durum sağlayarak ve topluluk ve peyzaj niteliklerini güçlendirerek bu alanı tasarım yoluyla yeniden tanımladı.

Projedeki üç alan Adacık Alanı, Mağara Alanı ve Dere Alanı olarak adlandırılmıştır. Bu alanlar başlangıçta, topluluğun yeraltı otoparkında havalandırma ve tahliye için kullanılan üç bağımsız batık avlu olarak hizmet veriyordu. Alana ilk gelindiğinde, çok yıllık terk edilmişlik, dökülmüş yapraklar, sahipsiz sarmaşıklar ve harap duvarlar buraya biraz ıssız bir görünüm kazandırmıştır. Yeni tasarım, orijinal alanın benzersiz içerik değerini korurken, onu üç farklı tasarım yaklaşımıyla yeniden tanımlayarak, mekana farklı içeriğe sahip bir çağdaş sanat alanının ihtiyaçlarını karşılayacak yeni bir deneyim sunmayı amaçlıyor.

Üç avlunun merkezi konumunda yer alan ilk mekan Adacık Mekanı olarak adlandırılmış ve aynı zamanda en büyük hacme sahip. Mekanın üstü toprakla kaplı bir “çatı” olarak tasarlanmış ve doğal ışığın yukarıdan yansıdığı bir tavan penceresi halkasıyla çevrelenmiş. İçeride durulduğunda, doğal ışıkla aydınlatılan geniş bir açık boşluk görülebiliyor, bu da bir ışık halesi içinde yüzen bir metal ada izlenimi yaratıyor, dolayısıyla adı da buradan geliyor.

Ana sergi salonunun merkezi tasarımı, üst kısmın tasarımını yankılayarak benzer bir yüzerlik hissi veren bir sergi sahnesi yaratıyor. Girişten uzakta kalan tarafta, daha alçak tavan yüksekliğine sahip bir etkinlik odası da yer alıyor, böylece Ada Mekanı sadece bir sanat sergisi alanı olarak hizmet vermekle kalmayıp, aynı zamanda toplantılar ve buluşmalar için yeni bir topluluk mekanı haline gelerek, topluluk içinde bir sanat oturma odası kavramını ortaya koyuyor.

Biçimi, sanki zeminde bir boşluk açıyormuş gibi yumuşak bir kavisten oluşan giriş binanın içine doğru kıvrılıyor. Öğleden sonra güneş ışığı çevredeki binalardan süzülerek yerdeki boşluğa düşüyor ve arkasında sallanan ağaç gölgeleri bırakıyor. Akşamları ise iç mekan ışıkları zemindeki boşluktan sızarak keşifsel ve tamamen yeni bir resim ortaya çıkarıyor.