Çin’de yer alan, reMIX studio tasarımı Futian Lisesi Kampüsü, geleneksel kampüs tipolojilerinin aksine öğrencileri dışarıdaki kentsel dokudan izole etmiyor; kütle kurgusu, mekanlaşan açık koridorları ve kamusal programları sayesinde onları kentin aktif gözlemcileri haline getiriyor.

Futian Lisesi Kampüsü, Çin’deki devlet okullarının sahip olduğu geleneksel tipolojiye birçok açıdan meydan okuyan bir yatılı devlet okulu olarak tasarlandı. Çoğu kampüsün dışarıya kapalı olmalarına ve bulundukları mahallelerin kuytu yerlerinde yer almalarına bir cevap olarak, Futian Kampüsü inovatif program şeması ve yol ile ilişki kuran, sportif ve kültürel alanlarını mahalleliye de açan şeffaf arayüzüyle hafta sonları ve tatillerde de aktif olan bir toplum merkezi gibi kurgulanmış.
Ayrıca, okulun mekansal tasarımı yüksek yoğunluktaki bu bölgede “şehir içinde şehir” prototipini keşfetmeye olanak tanıyor. Kütlelerin tasarım aşamasında merkezi olmayan, parçalanmış ve farklı seviyeler arasında yerleri değiştirilmiş alanlar oluşmasına özen gösterilmiş. Peyzaj ve yapı arasındaki geçişi yumuşatmak ve kapalı alanlar ile açık alanlar arasında çeşitli bağlantılar ve ara mekanlar oluşması amaçlanmış.

“Öğrenim kuleleri” ve yurt yapıları gibi daha yüksek kütleler alanın doğu ve güney kenarlarına yerleştirilmiş. Bu yerleşim kararları, yapı kompleksinin yüksek katlı birimlerini gökyüzü ve etraftaki yoğun kent dokusu ile ilişkilendirirken; kentsel boşluğu oluşturan parka doğru kademeli olarak yüksekliği azalan yapıların yerleştirilmesiyle etrafındaki kentsel dokuya entegre olan ve görsel kopukluklar yaratmayan bir kampüs tasarımı ortaya çıkmış. Genellikle vaziyet planının ortasında yer alan bir spor sahasına odaklı, içe dönük, merkezi yerleşime sahip Çin okullarının aksine, Futian Kampüsü dışa dönük bir tasarıma sahip: Futian Merkez Parkı ile görsel ilişkiler kuran bir dizi açık koridor sayesinde öğrenciler artık eğitim gördükleri yapının dışındaki çevreden izole edilmiyor; kentsel bağlamın aktif gözlemcileri haline geliyorlar.

Tasarımın ana unsurlarından bir tanesini “döngü” oluşturuyor. Yüksek katlı yapıların iki yarım halinde parçalanması ve birbirlerine köprüler ile bağlanması sayesinde düşey sirkülasyon azalıyor; öğrenciler sürekli merdivenleri inip çıkmak yerine kampüs içerisinde kurulmuş bu yatay yönde sirkülasyon ile mekan değiştirerek yüksek katlı alanlarda çalışma imkanı buluyorlar. Ancak “döngü” sadece bir sirkülasyon sistemi değil ve tek motivasyonu efektif yapı tasarımı olarak açıklanamaz. Aslında “döngü” çeşitlilik barındıran, öğrencilerin merak duygusunu artıracak, rastlantısal aktiviteleri ve alışverişleri mümkün kılacak sosyal alanların (oturma alanları, açık sınıflar, amfi tiyatrolar, çatı bahçeleri) üç boyutlu bir kombinasyonunu oluşturuyor. Tıpkı şehrin içinde yaşanan ilginç ve tasarlanmamış ilişkiler gibi… Başka bir deyişle, “döngü”, kıvrılarak kampüs boyunca dolaşan, sosyal ayrışmanın aksine bireylerin çeşitli deneyimler edinmesini öncelik alan, kampüs hayatına şekil veren kamusal bir kuşak olarak tanımlanabilir.