Xing Design tarafından tasarlanan Cloud Engine Enerji Merkezi, Çin’in yeni gelişmekte olan Jiangxi bölgesinde, yüksek teknolojiye sahip endüstriyel bir yapı ile kamusal alanın nasıl diyalog kurabileceğini gösteriyor.

Bir zamanlar devlete ait Cosmos Seramik Fabrikası ve Seramik Makineleri Fabrikası’nın bulunduğu Taoxichuan, o zamandan bu yana ulusal bir kültür endüstrisi ve yenilikçi girişimcilik modeli bölgesine, bir gece turizm merkezine ve kültürel mirasla dolu bir caddeye dönüşmüş. Alan, Jingdezhen’e göç eden birçok sanatçı ve yaratıcı için bir sahne görevi görüyor. 2019 yılında, Taoxichuan’ın ilk aşaması yeni açılmış, ancak birçok alan hala geliştirilme aşamasındaymış. Mevcut altyapı, üst katlar için yetersiz elektrik kapasitesi ve su basıncı nedeniyle zorlanıyormuş. Başlangıçta müşteri, dağınık hizmet birimlerinin görsel etkisini en aza indirmek istemiş. Bir dizi teknik değerlendirme ve enerji tasarrufu optimizasyonundan sonra, genişletilmiş kampüs için ısıtma, soğutma, su basıncı ve elektrik sağlamak ve aynı zamanda tesis genelinde enerji verimliliği ve yangın güvenliğini yönetmek için merkezi bir enerji merkezi inşa etmeye karar verilmiş.

Enerji merkezinin, yakındaki otellerle bağlantılı bir yeraltı otoparkı inşa etmek için kazılacak olan boş bir arazide yer alması kararlaştırılmış. Bu inşaat, ısıtma ve soğutma boru hatlarının döşenmesi ve akıllı şebeke ile entegre edilmiş. Tamamlandığında, yeşilliklerle yeniden kaplanmış ve yeşil bir parka dönüştürülmüş. Yeşil bir parkta bir kamu hizmeti binası neye benzeyebilir?

Genellikle kamu hizmeti binası olarak adlandırılan bir enerji istasyonu, bir partiye ev sahipliği yapacağınız bir yer değildir. Genellikle bir yangın suyu tankı, pompalar, kazanlar, soğutma üniteleri, trafo merkezi ve kontrol merkezinden oluşur; hepsi de büyük bir kutunun içine yerleştirilmiştir ve tepesinde panjurlarla çevrili devasa soğutma kuleleri bulunur. Yetenekli bir mimar böyle bir kutuyu “süslemek” için pek çok yol bulabilir. Ancak Xing Design ekibinin ilgisini çeken, parktaki açık alanı en üst düzeye çıkarırken enerji merkezinin işlevsel ihtiyaçlarını karşılamanın bir yolu olup olmadığı sorusu olmuş. Bina iki bölüme ayrılmış: Soğutma üniteleri, güç dağıtımı, kazan dairesi ve yangın suyu tankı yeraltına gömülmüş ve çimenlerin bir köşesini yırtar gibi çimenli bir yamaç olarak manzaraya karışmış; yedi büyük soğutma kulesi ve kontrol merkezi ise yukarıda asılarak bir kama şekli oluşturulmuş.

Binanın içi hala halka kapalı olsa da, hacmi bölerek, aksi takdirde binanın ayak izi tarafından işgal edilecek olan alan parka kazandırılıyor. Sıcak yaz günlerinde, yapının yarattığı geniş “gölgelik” dinlenmek için hoş, serin bir alan ve parkta olup biten her türlü eğlence için doğal bir izleme platformu haline geliyor.

Cadde boyunca uzanan kuzey cephesi, gerçek ekipman ve boruları devasa bir makine gibi ortaya çıkaran cesur, dar endüstriyel özelliklere sahip. Ancak parka bakan tarafta bina daha yumuşak, daha hafif ve daha organik görünüyor; iki kavisli “göz”, kontrol merkezi ve bir toplantı odası, her ikisi de kafes yapının iç alanı kullanılarak oluşturulmuş. Son dokunuş olarak asma yapının altına rüzgarla çalışan teraziler asma kararı alınmış. Bu teraziler esintiyle dalgalanarak yapıyı bir sanat enstalasyonuna, çimlerin üzerinde yüzen mekanik bir buluta dönüştürmüş. “Cloud Engine” adını buradan alıyor.