Erkal Mimarlık tarafından tasarlanan Çankaya Üniversitesi Mimarlık Fakültesi’nde malzeme taşkınlığı yerine yalın bir dil kurgulanarak yaratılan mekansal fırsatlar ve farklarla mimarlık eğitiminin salt mekan ile provoke edilmesi hedeflenmiş.

Çankaya Üniversitesi Merkez Kampüsü içinde Mimarlık Fakültesi’nin taşınacağı yeni yapı, kampüsün doğu ucundaki ilk yüksek yapı olarak konumlanmış. Böylece Eskişehir yolu üzerindeki konumu ve yüksekliğiyle, Ankara’dan çıkışta kampüsü ilk tanıtan yapı olmuş. Fakülte yapısında 8 adet 200 m²’lik büyük stüdyo, 4 adet 100 m²’lik küçük stüdyo, ofisler, bölüm ve fakülte yönetim birimleri, derslikler, amfi ve laboratuvarlardan oluşan hacimleri üç farklı kottan komşularıyla bağlantılı olacak biçimde kurgulanmış. Kuzey ve güney cephelerdeki yolların bağlı olduğu iki zemin katı ile yüzeydeki açık alanların hemen altından bodrum katı yapıya çevresinden girişleri düzenliyor. 

Yapı lekesi çevresel koşulların sonucuyla şekillenmiş: Komşuları Hukuk Fakültesi ve Isı Merkezi yapıları, yerleşke iç yollarıyla bir ağaç öbeği arasında kalan bölge yapılaşmanın sınırlarını tanımlıyor. Sert iklim koşulları ve değişken toprak yapısına karşın bozkırın bu noktasında kendi kendine büyümeyi başarabilmiş olan bu ağaç öbeğinin korunması özellikle istenmiş.

Yapının oturum lekesinin ihtiyaç programına göre sınırlı olması nedeniyle çok katlı bir çözüm gerektiğini belirten mimarların yapıya dair verdiği ana karar, mimarlık eğitiminin en önemli bileşeni olan stüdyo mekanlarının kampüsün genel yerleşim planı ilkelerine uygun olarak doğu-batı ekseninde biçimlenmesiydi. Böylece stüdyolar karayolu gürültüsüne maruz kalan güney cephesi boyunca uzanan Eskişehir yoluna bakmak yerine kuzey cephe boyunca yerleşti ve gün boyunca keskin gölgeler oluşturmayan, soyut bir doğal ışık elde edilmiş oldu. Ofis bloğu kuzeyde fakülteye formel bir kimlik verecek bir rasyonelilik ile, sosyal donatılar ve eğitim mekanları bloğu ise güney tarafta dış ve iç mekanlara yanıtlar veren bir hareketlilik ile ana kütle olan stüdyolar bloğuna eklemlendi.

Mimarlık eğitiminin verildiği stüdyoların tek bir bütün halinde yayılmış olmayıp birbirinden bağımsız kalmaları güvenlik ve özelleşme açısından gerekli görülse de fakültedeki aktivitelerin ürettiği ortak kültürün yansıyabilmesi için çeşitli birliktelik seçenekleri de aranmış. Büyük ve küçük boyutlardaki stüdyolara ayrılan eğitim, özellikle büyük stüdyolarda hacmi artırarak üçüncü boyuta çıkaran boşluklarla zenginleştirildi. Böylece kesitte ortaya çıkan şaşırtmalı yerleşim şemasıyla yapının katları arasında ortaya çıkan program çeşitliliği fırsatları değerlendirilmiş. Yüksek mahallere bakan küçük stüdyolar, öğretim görevlisi odaları ve ortak dolaşım alanlarından bakılarla stüdyo yaşantısının izlenebilmesi amaçlanmış.

Mimarlık Fakültesi yapısının, konusu mekan olan görsel ağırlıklı bir üretimin sahnesi olabilmesi için arka plan görevi üstlenmesi düşünülmüş. Malzeme taşkınlığı yerine yalın bir mekansal gramer içinde mekansal fırsatlar ve farklarla mimarlık eğitimini salt mekan ile provoke etmesi hedeflenmiş. Böylece mimarlık, iç mimarlık ve şehircilik dallarındaki mekansal üretim ve düşünce zenginliğinin başrolü alarak paylaşım kültürünü geliştirecek ve ortaya çıkaracak bir hikaye sunması istenmiş.