Gustav Düsing ve Max Hacke tarafından Almanya’da tasarlanan Braunschweig Teknik Üniversitesi Çalışma Pavyonu, iç mekanındaki yer değiştirebilen platformları ve açık plan tasarımıyla eşitlikçi mekanlar yaratarak kullanıcılarına çağdaş bir öğrenme ortamı sağlıyor.

Pandemi sonrasında akademik dünyanın sürekli değişime tabi olduğu anlayışla tasarlanan Çalışma Pavyonu, derslerin ve sunumların dijital ortamda gerçekleştiği, yapay zekanın klasik öğrenme modellerine meydan okuduğu gelecekte, üniversite kampüsünün rolünün ne olabileceği sorusuna yanıtlar sunmak amacıyla tasarlanmış.
Braunschweig Teknik Üniversitesi Çalışma Pavyonu, tüm fakültelerdeki öğrenciler için çalışma alanları sağlamak üzere, iki katlı, yenilikçi bir yapı olarak tasarlanmış. Doğrudan Oker Nehri kıyısındaki merkez kampüste yer alan yapı, tarihi ana bina, Audimax ve forum meydanı boyunca uzanan ana aksta yeni bir kentsel dönüm noktası oluşturuyor ve böylece kampüsün mevcut yollarına entegre oluyor. Mimarlar, mevcut kampüs tipolojilerini tamamlayan yeni bir çağdaş öğrenme ortamı sunarak tüm öğrenciler için çok işlevli ve erişilebilir bir alan yaratmayı amaçlamış. Bu doğrultuda, çeşitli faaliyetleri destekleyen ve grup çalışması, seminerler, dersler ve dinlenme için esnek ortamlar sağlayan bir açık alan tasarlanmış.
Çalışma pavyonu, hem öğrenciler hem de öğretim üyeleri arasında kişiler arası iletişimi arttıracak ve disiplinler arası bilgi üretimini teşvik edecek şekilde hiyerarşiden arındırılmış şekilde tasarlanmış. Bu tasarım, amfiler gibi tek taraflı bilgi aktarımı yapılan mekanlara karşı alternatif bir model olarak sunulmuş. Yapının bu açık tasarımı, tüm faaliyetler için temel oluşturuyor ve kullanımında maksimum özgürlük sağlıyor. Bireysellikten öte bir topluluk duygusu yaratmak için sirkülasyon alanlarında ve katlar arasında mekansal ayrım olmaksızın sürekli olarak eşit bir alan yaratılmış. İç mekanda sabit duvarlar yerine, kendi merdivenleri ve girişleri aracılığıyla erişilen ve farklı aktivitelerin yapılabileceği farklı alanlar sağlayan bölgeler tasarlanmış. Öğrenci evi, tamamen cam cephesi sayesinde tüm alanlar için yüksek günışığı kalitesi sunarken bir yandan iç ve dış mekanı birbirine bağlıyor. Ses emici perdeler, halı ve akustik tavanlar; akustiği düzenleyerek atmosfere katkıda bulunuyor.

Yapının organizasyon ilkesi, kat planının sürekli olarak yeniden düzenlenmesine olanak tanıyan süperstrüktür fikrini takip ediyor. Yerleşim planındaki bu esneklik, binayı geçici ve esnek hale getirerek uzun bir süre boyunca kampüsün yeniliğini koruyor. “Demontaja uygun tasarım” ilkesi doğrultusunda yenilikçi çelik-ahşap hibrit konstrüksiyon kullanılarak tamamen sökülebilir bir yapı inşa edilmiş. Kiriş ve kolonlardan oluşan birincil strüktür, 10 x 10 santim, kare, içi boş profillerden oluşan 3 x 3 metre, kare bir ızgara üzerinde modüler olarak tasarlanmış. Kiriş çerçevelerine yerleştirilen ahşap nervürlü tabliyeler civatalar ile tutturulmuş, dış cephe yapıştırılmadan sökülebilir şekilde monte edilmiş. Sonradan eklenebilecek platformlarla oluşabilecek olası yoğunlaştırmaya ek olarak, yapı, yalnızca yapı malzemelerinin yeniden kullanılabileceği değil, aynı zamanda cephe panelleri, merdivenler ve platformlar gibi tüm mimari unsurların “döngüsel bina” ruhu içinde yeni bir kullanım bulabileceği “geleceğin malzeme deposu” ilkesini izleyerek farklı bir biçimde veya farklı bir yerde yeniden inşa edilebilecek şekilde tasarlanmış.
Pavyonun enerji kaynağı, %80 yenilenebilir enerji kaynaklarından elde edilen bölgesel ısıtma kaynağına ve yaz mevsimi için yerden soğutma sistemine dayanıyor. Gölgelikli ve balkonlu 3 metre derinliğindeki arkad, yazın cepheyi gölgelendirirken aynı zamanda kışın güneşin az olduğu ve ağaçların yapraksız olduğu zamanlarda güneş ısısı kazancı sağlıyor. Bilgisayarlarla çalışan 200 kadar öğrenci de pasif ısı kazancı sağlıyor. Bina, eğimli pencereler ve merkezi bir ışık kubbesi aracılığıyla doğal olarak havalandırılıyor. Prizler, üst kattaki aydınlatma ve kablo hatları, içi boş kolon ve kirişlere entegre edilmiş.