Sanatçı doğaya hakim bakışı, ekolojik ve toplumsal bir eleştiriyle, bir kavram değil dinamik bir gerçeklik olduğu bilinciyle ele alıyor. Doğaya dair toplumsal tutumları yansıtıp şekillendirirken, değişen vizyonlarını ve gerçekliklerini vurguluyor. Eserler düş kuruyor ama dünyadan ayrılmıyor, birbirleriyle yaşayan ağların bir takımyıldızı içinde bağlı olduğunu hatırlatıyor. Son yüzyılda ekolojik krizler ve insan faaliyetlerinin gezegen üzerindeki etkisi konusunda artan kolektif farkındalık ve ekolojik kaygı ile vahşilik, güç ve estetik arasındaki sürtünmeye dikkat çekiyor. Beetopia, bireylerin tek ve kusursuz işleyen bir organizma olduğu, barışçıl ve sürdürülebilir bir küresel medeniyet için çalışan, insan haklarının artık kağıt bildiriler değil bir yaşam biçimi olduğu, tüm mal ve hizmetlerin para, kredi, takas veya başka herhangi bir değişim aracına ihtiyaç duymadan herkesçe kullanılabilmesine olanak sağlayan, dünya kaynaklarını tüm insanların ve canlıların ortak mirası olarak kabul eden ve insanlığın gereksiz ıstırabı gibi asırlık yetersizliklerin yalnızca önlenebilir değil tamamen kabul edilemez olarak görüldüğü bir kültüre sahip, dişiler tarafından yönetilen egosuz bir dünya düşüdür.