Hariri Pontarini Architects tasarımı Bahá’í Tapınağı, durgunluk ve hareket, basitlik ve karmaşıklık, yakınlık ve anıtsallık gibi karşıtlıkların etkileşimine odaklanıyor.

Şili’de İnşa Edilen Bahá’í Tapınağı her biri bir kanadı andıran dokuz adet kabuktan oluşurken  özel bir ikonografi olmaksızın tasarlanmış ve Güney Amerika’daki And Dağları’nın eteklerinde, Santiago’nun hemen dışında yer alıyor. Dağların dalgalı topoğrafyasında bulunan, etrafı yansıtıcı havuzlarla ve yerli otların manzarasıyla çevrili bu eğimli ışık tapınağı, mimari bir kutsal yolculuk ve manevi düşünceye bir davet olarak sunuluyor. 

Bahá’í Topluluğunun yetkilendirdiği, her biri “teknolojik yenilik ve mimari üstünlük” kavramını somutlaştıran sekiz kıta tapınağının sonuncusu olan yapı, Bahá’î inancının evrensellik ilkesine dayandığını, bu nedenle de mimari bir duruş olarak, tüm inanç ve kültürden insanın hoş karşılayacağı bir tasarıma sahip. .Tapınakta, dua ve meditasyon için kullanılmak üzere bulunan ışıklı alanların yanı sıra daha fazla aydınlık için kanatların üst yapısı yüzlerce ince çelik çubuk profil ve düğümlü bağlantılar kullanılarak oluşturulmuş. Bu sismik halkalar deprem durumunda sarsıntıyı izole etmeyi amaçlıyor. 

Yapının dış cephesine uygulanan cam paneller hem düz hem de kavisli dökme cam parçalarından dikkat çekici 1129 parça olacak şekilde üretilmiş. İç mekanlarda kullanılan yarı saydam mermerler sayesinde şafak ve alacakaranlık vakitleri arasında tapınağın camı ve mermerinin Santiago’nun gökyüzünde dans eden renklerle kaplandığını ve yapının içine süzülen ışığın beyazdan gümüşe ve sarıya, maviden mora dönüşmesi gözlemlenebilir kılınmış. Durgunluk ve hareket, basitlik ve karmaşıklık, yakınlık ve anıtsallık gibi görünen tezatlıklar arasında karşılıklı bir etkileşim yakalanması amaçlanmış.