Her zaman bulunduğu yerle ve zamanla ilişkilendirerek, ihtiyaca göre ve değişime açık bir yaklaşımla şekillendirdiği yapılarında, az çizgiyle çok şey ifade eden Japon Mimar Arata Isozaki, Japon köklerinden ve geleneğinden beslenen, tek bir mimari tarza sıkışıp kalmayı reddeden, evrensel bir yaklaşım sergiledi.

Aynı zamanda bir teorisyen, kent plancısı ve öğretim görevlisi olan Isozaki’nin mimarlığa ilgisi çocukluk yıllarında yaşadığı trajik olaylara dayanıyordu. II. Dünya Savaşı’nı yaşayan ve Hiroşima’nın yok ettiği patlamanın merkezine yakın bir yerde büyüyen Isozaki, mimarlıkla ilk kez kentlerin tamamen harabeye döndüğü, yapıların yerle bir olduğu sıfır noktasında tanıştı. Bir kentin sıfırdan mimarlık yoluyla nasıl inşa edilebileceğine dair teoriler üreten Isozaki’nin mimari yaklaşımını kuşkusuz, Tokyo Üniversitesi’nde aldığı mimarlık eğitiminden sonra bir süre yanında çalıştığı Kenzo Tange’nin fikirleri de oldukça etkiledi.

Isozaki her ne kadar ilk çalışmalarında Brütalizm ve Metabolizm’den, son yıllarında ise daha çok Post-modernizm’den etkilense de hiç birine sıkı sıkıya bağlı kalmadı. Stilistik kategorilere meydan okuyarak, küresel bir anlayış benimseyen mimarın yarattığı mekanlarda, “Seslerin arasında boşluklar, sessizlikler vardır. Nesneler arasında da boşluklar vardır. Tek başına zaman ve mekân yoktur; “Ma” (boşluk) vardır. Mekân önemlidir, ancak mekânlar arasındaki boşluk daha önemlidir” diye ifade ettiği, Japon kültüründe önemli bir yeri olan, kelime olarak “boşluk” anlamına gelen “Ma” felsefesinin izlerini yansıdığı görülür.

Her yapının kendi bağlamından doğan spesifik çözümleri olduğunu ileri süren Isozaki, her zaman mimarlığın sadece bina tasarlamaktan öte, derin bir teorisinin olduğunu savundu. 7. yüzyıldan 20. yüzyıla kadar Japon mimarlık tarihindeki önemli olayları, binalar ve kültürel bağlamları ile örnekleyerek ele aldığı “Japan-ness in Architecture” isimli kitabıyla geniş kitlelere ulaştı.

Isozaki’nin 8 yapısını derlediğimiz dosyaya buradan ulaşabilirsiniz.