Venna Architects tasarımı Anukrom Evi, Bangladeş’te bir ailenin nesiller boyu kuracağı bağın fiziki bir temsilini oluşturuyor, mekanın sahip olacağı manevi değerleri iç mekan kurgusuyla birleştiriyor.

Çalışma alanında, iç gözlem anları sunan “mekanın yalnızlığı” duygusal bir hakimiyete sahipmiş. Mekanın yalnızlığı, dünyanın farklı yerlerinde bir şeyler üzerine düşünmek için bir yalnızlık anı bulma fırsatını temsil ediyor. Şiirin ruha odaklanması, birleştirici bir bileşen fikriyle tasvir ediliyor. Özenle tasarlanmış mekanlar, nesiller boyunca aile için geçmişten gelen duygusal bağlantılar yaratarak insanların ruhları, kültürleri ve gelenekleriyle ilişki kurmalarını sağlıyor.

Dikdörtgen form iki avlu yaratarak hakim rüzgarlardan yararlanma miktarını artırırken ve güneşe maruz kalmayı en aza indiriyor. Bu avlular aynı zamanda aile ve mahalle için anlamlı topluluk alanları yaratıyor. Ön avlu, İbrahim Chowdhury için bir “kachari ghar” yani misafirhane ve toplantılar için özel bir avlu ile ana giriş olarak hizmet vermiyor. Üst kata bir merdivenle çıkılıyor, açık mutfak ile aile yaşam ve yemek alanlarını birbirine bağlayan bir köprü bulunuyor. Bu dolaşım omurgası özellikle güneş ışığı ve doğal havalandırma için çatıdaki açıklıklarla tanımlanmış.

Teras, aile yaşam aktivitelerini iç ve dış mekanlarda birbirine bağlayarak mahalle ve çevresi arasındaki bağlantıyı güçlendiriyor. Güneyde, bir “inziva alanı” olarak düşünülen yeşil alan, ebeveynler veya çocuklar ile veya gelecek nesiller ile atalar arasında ebedi bir bağ oluşturuyor.

Dua alanına ailenin yaşadığı yerden, annenin mezarının görsel olarak bağlandığı özel avluya bakan sağlam bir beton form yer alıyor. Bu sayede aile üyeleri dini ibadetleri sonunda başlarını çevirip bir kez sağa, bir kez de sola bakarak dualarını okuduktan sonra annelerinin mezarını görebiliyor.