David Chipperfield 2014’te Berlin Nationalgalerie’de açtığı “Sticks and Stones” sergisinde kuşku yok ki Mies’in mimarisiyle iddialaşıyordu.

Barındırdığı yegâne kalıcı nesneler olarak merdiven ve info-bankosu üniteleri de dahil; içine aldığı herşeyi sınırsız boşluğunda yüzmeye bırakarak yutan bu devasa hacmi bir kat daha homojenleştirerek yersizleştiren bu yorumu yapan mimarın, ne tanığı olduğu spekülatif baskının müptezelliğine dayanamayıp terk ettiği Londra’da, ne de sığındığı Berlin’de, iktidar politikacıları buradaki gibi ikide bir “Ağaçları öldürmedik, taşıdık.” gibi asgari biyolojik terbiyeden yoksun bir argümanı dillerine dolayacak denli mantıktan yoksun kalmamışlardı.

Sergi şimdi ve burada olsa bitkilerin  hayvanlardan farklı olarak içine kök saldıkları toprakla birlikte var olduklarının altını yüksek sesle çizen, dikkate değer bir politik mesaj anlamına da gelebilirdi.

“Bu yazı, Yapı Dergisi’nin 442 Kasım 2018 sayısında İhsan Bilgin’in “Rağmen” başlıklı köşesinde yayımlanmıştır.”