Ambrosi I Etchegaray tasarımı Guayacán Pavyonu, nesli tükenmekte olan ve endemik Guayacan bitkisi için derinlik, duygu, zeka ve mistisizmi çağrıştıran bir ortamda ziyaretçileri bitkiyi yakından gözlemlemeye, onu tanımaya ve onunla tekrar buluşmaya davet ediyor.

Nesli tükenmekte olan ve endemik Guayacan bitkisi için tasarlanan pavyon yarı gömülü ve etrafı bitki örtüsü ile çevrili kamuflajlı bir yapı.  Japon estetiğinde geçiş ve kusurun kabulü üzerine odaklanmış bir dünya görüşü olan wabi-sabi mimarisine uygun tasarlanan pavyon mimarinin, mekan ve zaman içindeki geçişinde bozulmadan veya manzaraya, doğaya, her şeyin kökenine asimilasyonundan yararlanan bir mekan ifadesi. Minimum malzeme kullanımıyla, halk arasında Guayacán olarak bilinen Semarnat’ın nesli tükenmekte olan türler listesine dahil endemik bir ağaç olan”Guaiacum Sanctum L. Zygophyllaceae” ağacının yetiştirileceği bir bakım evi olan pavyon türleri korumak amacıyla Çevre Yönetim Birimi’nin (UMA) desteğiyle Guayacán’ın bakımı ve üremesi için bir fidanlığı da içeriyor. 

Başından beri mimarın yalnızca doğanın sunduğu ifadeler için bir araç olacağını anladıkları proje  kullanıcıları ve ziyaretçileri zemin seviyesinin altınaa inmeye davet ediyor. Sıcaklığı, ortamın nemini, hava akışını ve türler ile yeraltı suyu arasındaki ilişkiyi algılamak için ağaçlarla daha yakın etkileşime izin veren yapı kusurlu güzellik ve zarafet sayesinde giriş eşiği olarak görev yapıyor. Ziyaretçileri derinlik, duygu, zeka ve mistisizmi ifade eden bir ortamda Guayacán’ı yakından gözlemlemeye, onu tanımaya veya onunla tekrar buluşmaya davet ediyor. Guayacán Pavyonu, estetiğe, çevreye, zamanın geçişine ve toprağın bakımına kendini adamış bir çağdaş mimari eser.