Atakan’nın görsel iletişim dili, tarihsel, kültürel ve toplumsal değişimlerin zihinde yer edinen ve bedende izleri okunabilen etkilerinden yararlanarak, geçmişe dair ve geleceği şekillendiren imgeleri birbiriyle yan yana getirir. Hatırlamak, bir eylem olarak işlerinde belirleyici bir yer tutarken, kumaşlara işlenen ve videoda seslendirilen şiirler aracılığıyla gerçekleşir.

Zamanın Kokusu zamanın tekil bilinçteki inşası etrafında döner. Algı, hafıza ve hayal gücünün böylesi bir birleşimi, saatlerin gerçeklikten uzak rakamlarının üzerinden zamanın geri döndürülemez ilerleyişine karşı koyarken, benlik için tüm deneyimlerin birliğini oluşturur. Sergide yer alan eserler, farkındalıktan doğan bu eşsiz inşayı zamanın döngüsel yapısının gölgesinde, tıpkı koku gibi havada asılı kalan ve birbirine karışan düşünce üzerine düşünce’yle inceler.

Atakan, bedenimizin ve bilincimizin, işleyiş ve yansımalarının bir parçası olduğu doğa döngüsünün zarif bir sembolü ve kırılgan hafızalarımızın bir metaforu olarak son yıllarda çiçekleri sanatsal sözlüğüne eklemiştir. Yaşamın farklılaşan anlarını bağlı tutan ipliklerin arayışı içinde sıklıkla yararlandığı kolajlar, her kılığa bürünen ve deneyimleri dönüştürerek, hatırlayana sürekli yeni bir bakış açısı sunan zamanı irdeler. Sonuçta bu arayış, kaynağa doğru bir yön bulmak yerine, yüzeye çıkan parçaların üzerinde durmaya çalışmak gibidir. Marcel Proust’un dediği gibi: “Geçmişteki şeyleri hatırlamak, onları olduğu gibi hatırlamak anlamına gelmez.”