Ludwig Godefroy Architecture imzalı Casa LaPaz, mimarinin sınırlarını sorgulayan deneysel bir yaklaşımla, iç ve dış mekanı birbirine geçirerek bahçeyi yapının öznesi haline getiren radikal bir konut önerisi sunuyor.

Casa LaPaz, geleneksel ev modelini tersine çevirmeyi; yani bahçesi olan bir ev yerine, eviyle bütünleşmiş bir bahçe yaratmayı öneriyor. Dış mekanı yaşam alanının ayrılmaz bir parçası haline getirilerek, ev ve bahçe iki ayrı unsur olmaktan çıkarılıyor ve tek, bütünleşik bir yapıya dönüştürülüyor. İç ve dış mekanın bu şekilde birleşmesi, evin yaşanabilir alanında bir genişleme hissi yaratıyor. Bahçe ve ev arasındaki yeni geçirgenlik, içerisi ve dışarısı arasındaki klasik, kapalı sınırı ortadan kaldırıyor ve böylece benzersiz bir yaşanabilir bahçe ortaya çıkıyor. Bu bahçe/ev fikrini gerçekleştirmek için kilit nokta, arazinin özgün doğasını ve topoğrafyasını korumak ve onun kimliğini yapıya aktarmak olarak açıklanıyor. Proje “Bir arazinin kimliği, yapım süreci sırasında onu tahrip etmeden nasıl aktarılabilir?” sorusuna yanıt arıyor.

Projenin temel referans noktası güney cephesindeki kuru dere ile birleşen arazinin doğal ilişkisi olarak aktarılıyor. Bu ilişkiyi bozmadan yapıyı topoğrafyaya entegre etmek için çalışan mimarlar, yıkım ile koruma arasında bir denge kuruyorlar. Ev, arazinin içeri girmesine izin veriyor; proje geçirgen hale geliyor, topoğrafyayı kesintiye uğratmıyor. Böylece arazi, varlığını sürdürüp evle yeni bir ilişki kurarken, dereyle olan önceki bağını da koruyabiliyor. Ev, bu iki öğe arasında konumlanarak ne toprağı ne de dereyi ehlileştirmeye çalışmadan var oluyor. Casa LaPaz projesi, topoğrafyayı olduğu gibi kabul ederek ve ona yer açarak, ilk kez bu arazi üzerinde yürürken hissedilen doğallığı korumayı amaçlıyor. Yapı, bir arazide yürümek ve bu yürüyüşü eve taşımak için tasarlanmış. Ev statik değil; insanları hareket etmeye, keşfetmeye ve gün boyunca ışığın etkisiyle sürekli değişen araziden keyif almaya davet ediyor.

Casa LaPaz, birbirinden ayrılmış pavyonlardan oluşuyor ve böylece farklı köşeler ve atmosferler yaratıyor. Küçük bir ev, fakat çok sayıda mekandan oluşuyor; bu sayede aynı ortamda bulunup birbirinin farkında olmadan bir arada yaşamak mümkün hale geliyor. Proje, dışarıda yaşamı teşvik ediyor ve bu nedenle mimarinin temel unsurlarından biri olan cepheyi ortadan kaldırıyor. Proje, büyük bir boşluk etrafında örgütlenen, cephe oluşturmayan, kapalı bir yapı inşa etmeyi değil; daima açık, havalandırılan, ancak yine de koruma ve mahremiyet ihtiyaçlarını karşılayan bir yapı sunmayı öneriyor. Casa LaPaz, negatif boşluk fikrinden yola çıkarak tasarlanmış: İnşa edilmiş pozitif mekanlardan değil, önce bahçeyi tanımlayan boşluktan başlanarak kurgulanmış. Bu boşluk, evi ve iç mekanlarını koruyan, onu sokaktan ve çevresinden ayıran tampon bir alan olarak işlev görüyor. Bu geniş boşluk, komşu parsellerden gelen bakışları kontrol ediyor, evin açılmasını sağlar ve bahçede güçlü bir mahremiyet duygusu yaratıyor. Her mekana bir huzur hali eşlik ederken; ev, uzun sarkık kaktüslerin, kalın fil ağaçlarının ve buruşuk çöl çalılarının arasında saklanıyor.

Arazinin gerçekliğine verilen bu yanıt sayesinde, geleneksel anlamda bir oturma odası fikri yeniden tanımlanmış. Zemin katın tamamı, bahçesi ve tüm ağaçlarıyla birlikte tek ve büyük bir açık yaşam alanına dönüşmüş. Artık iç ve dış arasında hiçbir ayrım kalmıyor; bahçe, oturma odası, mutfak ve yemek odasının tamamını oluşturuyor. Casa LaPaz, geleneksel bahçeli ev şemasını tersine çevirerek, evli bir bahçe yaratıyor.