Japonya’nın Okinawa adasında yer alan “Nishizaki’de Ev” projesi, Studio Cochi Architects tarafından tayfunların görüldüğü çevresel koşullara ve yoğun yapılaşma dokusuna sahip bir bölgede, optimum havalandırma ve aydınlatma koşullarını sağlarken kent ile ilişkisini koparmayan huzurlu bir iç mekan yaratma amacıyla tasarlanmış.

Nishizaki’de yer alan konut projesi, içerisinde tek çocuklu bir ailenin barınması için tasarlanmış. Okinawa’nın ana adasının güneyinde bulunan ve yeni gelişmekte olan bu alan, dolgu bir zemin üzerinde yer alıyor. Etrafı çevreleyen doku, ticari tesisler, endüstriyel parklar, konutlar, eğitim ve spor yapıları gibi çeşitli işlev ve ölçeklerde yapılardan oluşuyor. Alanın kuzeyinde konut olarak planlanmış bir bölge yer alırken güneyinde ise büyük bir otoyol boyunca uzanan ticari alanlar bulunuyor. Bu durumun bir sonucu olarak, kuzey kısım gün içinde daha sessizken, güney taraflar trafikten de kaynaklı olarak oldukça gürültülü. Doğu ve batı taraflarında ise konut miktarı açısından yakınlık mevcut. Japonya’nın gelişmiş bölgelerinde konutlar oldukça sık bir doku oluşturuyor ve boş konut sayısı gittikçe azalıyor. Ancak Okinawa’nın benzersiz ve etkileyici doğal çevresel koşulları kent içerisinde kaotik bir peyzaj oluşmasını sağlıyor. Buna ek olarak, bölgede yıl boyunca görülmekte olan tayfunlar nedeniyle afetlere karşı dirençli yerleşim alanları inşa edilmesi gerekiyor. Böyle bir çevrede, asıl tasarım mücadelesi, kente karşı mesafeyi koruyarak aynı zamanda rahat bir iç mekan atmosferi oluşturmayı başarabilmek.

Müşteriler, çevreye olan bakış hatlarının kaybolmamasını, mümkün olduğunca ışığı ve havayı içeriye alabilmek istemişler. Binanın şekli, parsel ile uyuşan bir dikdörtgenden oluşuyor. İlk katta kent ile bağlantılı daha kamusal odalar yer alırken mahremiyet gerektiren yatak odaları ve banyolar ikinci katta yer alıyor. Avlular ve tavan ışıklığı kuzey-güney doğrultusunda yerleştirilmiş. Buradan ışığın ve havanın yapının içerisinde alınması çok daha kolay. Kuzeydeki avlu, konut alanlarına doğru bakıyor ve bir tampon olarak işlev görüyor; böylece kente karşı tamamen kapanmayan kademeli bir geçiş oluşuyor ve “tatami” odası ile süreklilik sağlanacak şekilde iç mekana dışarıdaki kent dokusunun sızmasına izin veriliyor. Diğer taraftan, görece güneyde kalan avlu ise şehir ve merdiven odası arasında, kalın ve katı bir tampon bölge olarak çalışıyor; avlunun ve oturma alanlarının yaşanabilirliğini artırıyor. Merdivenin bulunduğu alan aynı zamanda loş ışıklı bir oda olarak tasarlanmış. Böylece bu alan sadece merdivenin konumlandığı bir yer olmaktan öteye geçerek sandalyelerin ve farklı eşyaların konulabileceği bir yer oluyor. Kent ve yapı arasında avlular aracılığıyla güçlü ve narin tampon bölgeler oluşturan mimarlar, yoğun konut bölgesi olan bu alanda ışığın ve havanın farklı miktarlarda bulunduğu farklı işlevlere sahip alanlarla üç boyutlu bir ev tasarladıklarına inanıyorlar. Buna ek olarak, evin içerisinde yer alan mobilyaların ve bağlantı parçalarının çoğu mimarların atölyesinde üretilmiş. Böylece zanaatın sınırlarının yalnızca ana karaya bağlı olmadığı, Japonya’nın küçük vilayetlerinin içinde de sağlanabilir olduğu gözler önüne seriliyor.