ESArquitectura Atelier ve Roman Bauer Arquitectos tarafından tasarlanan IFEA, geleneksel inşaat teknikleriyle çağdaş mimarinin buluşma noktası olarak öne çıkıyor.

Tarihi bir alanda yer alan proje, mimari miras ile yapısal bir ilişki kurarken, aynı zamanda eski İspanyol dönemi boyunca mükemmelleştirilmiş, modernite tarafından neredeyse sonu getirilen yapma bilgisi ve inşaat tekniklerinden oluşan, somut olmayan mirası da vurguluyor. Bu yaklaşım, ahşap ve “quincha” olarak adlandırılan bir dal örgü tekniğinin yanı sıra ışığı ve rüzgarı yakalayan “teatinas” isimli yapısal unsuru biyoiklimsel araçlar olarak kullanmayı kapsıyor.

Yeni IFEA genel merkezi, iki strüktürü barındırıyor: idari ofislerin bulunduğu, yapısal olarak güçlendirilmiş anıtsal bir ev ile birinci katında kütüphaneyi, ikinci katında ise araştırma ofislerini bulunduran, dar bir parselde yeni inşa edilmiş olan yapı. Var olan bahçe avlu, sokaktan galeriye erişimi sağlayan bir yan giriş ile erişilen kentsel bir eşik olarak çalışıyor. Bu alan, etkileşim ve aktiviteler için ortak bir zemin sunarken kitap dükkanına, kafeteryaya ve kütüphaneye de erişimi sağlıyor.

Yeni binanın birinci katında yer alan kütüphane, iki kat yüksekliğinde ve tepeden ışıklandırılan bir okuma alanına sahip olmanın yanında, hareketli paneller sayesinde genişletilerek konferans odasına dönüştürülebilen esnek bir mekan olarak tasarlanmış. Koruyucu bir beton kutunun içerisinde muhafaza edilen değerli koleksiyon, seksen binin üzerinde kitaba ev sahipliği yapıyor. Beton kutunun kalıbında, etraftan toplanan ahşap kalaslar kullanılmış, bıraktıkları izler ile tektoniklerinin ve hafızalarının tasarıma dahil edilmesi amaçlanmış.

Üst katta beliren opak “quincha” hacmi, ikinci katta yer alan bilimsel araştırma odalarına ev sahipliği yapıyor; bu alan doğal yollarla, “teatinas”lar aracılığıyla aydınlanıyor ve havalandırılıyor. Lima’da bulunan geleneksel yapıların karakteristik unsurları olan bu araçlar sayesinde, yapının yüksekliği artırılmadan odaların algısal boyutları yükseltilmiş, sokaktan fark edilmeyen ve tarihi miras olan evin varlığını baskılamayan bir çözüm üretilmiş.

Üst strüktür; lamine ahşap kirişleri destekleyen, bazıları sonradan çelik halatlarla gerilmiş olan quincha panellerinin ahşap çerçevelerinden oluşuyor. Bu sayede büyük açıklıklar geçilerek ahşabın daha verimli kullanılması sağlanmış. Geleneksel olarak kamış ve çamurdan inşa edilen quinca duvarlar, alanda bulunan toprağı ve kerpiçi kullanarak ve bu karışımı daha hafif kılmak için saman kullanarak oluşturulmuş.

Proje, yalnızca Lima’nın Barranco bölgesindeki anıtsal alandaki yapılı mirasla değil, aynı zamanda Peru sahilinin iklimine ve depremselliğine son derece uygun olmasına rağmen tehlike altında olan inşaat bilgisi ve becerileriyle de süreklilik sağlayarak geliştirilen geleneksel inşaat tekniklerini kullanması ile öne çıkıyor..

Bina, çevresel sürdürülebilirlik açısından katı kriterlerle inşa edilmiş. Kamış, kerpiç, taş ve ahşap gibi çevresel etkisi çok düşük malzemeler kullanılmış, ayrıca alanların ve malzemelerin yeniden kullanımına da yer verilmiş. Tasarım, pasif biyoklimatik mekanizmalar için güneş yönelimini ve yerel rüzgarları da dikkate alıyor.

Proje, 2022 Peru Mimarisi XIX. Bienali’nde Ulusal Hexagon Çelik Ödülü’ne layık görülmüş, MCHAP 2024 için aday gösterilmiş ve Oscar Niemeyer Panamerika Ödülü ile Quito Panamerika Bienali’nde finalist olarak duyurulmuş.